Polska emigracja

Polonia to inaczej Polacy mieszkający poza granicami kraju.  W Polsce mieszka nas około 38 milionów, a poza granicami Polski około 21 milionów.
Najwięcej osób polskiej narodowości poza krajem mieszka w Stanach Zjednoczonych (szacuje się, że jest to około 10,5 miliona osób), głównie w mieście Chicago, Detroit i Nowy Jork.

Polski sklep w Londynie

Dużymi ośrodkami emigracyjnymi są też Niemcy, gdzie mieszka nas aż 2 miliony, Brazylia (1,8 miliona), Francja (ponad 1 milion), Kanada (900 000), Wielka Brytania (około 900 000), Irlandia (ponad 122 000), Czechy (szacunkowo 100 000).
Polacy zamieszkują także inne kraje, nawet tak egzotyczne jak Afganistan (około 100 osób), Bahrajn (130), Indonezja (100), Japonia (600), ale już nie tak licznie.

Tam, gdzie są największe skupiska Polaków, powstają organizacje polonijne, polskie szkoły, ośrodki kulturalne i kursy, aby emigranci i ich dzieci mogli się wspólnie spotykać, uczyć języka, kultury i historii swojego kraju. Istnieje prasa i telewizja polonijna.


Powody emigracji są różne i uwarunkowane historycznie. Wyróżnia się kilka fal emigracji:

• uchodźcy po powstaniach narodowych w XIX wieku (głównie do Francji, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Niemiec i Ameryki Północnej),
• emigracja zarobkowa w II połowie XIX wieku aż do 1939 r. (robotnicy głównie do Francji, Belgii i Niemiec; chłopi do Stanów Zjednoczonych, Kanady, Brazylii i Argentyny),
• emigracja na skutek II wojny światowej oraz z przyczyn politycznych po wojnie,
• emigracja polskich Żydów na skutek napięć narodowościowych i prześladowań antysemickich (w różnych falach i okresach, przed wojną i po wojnie, m.in. tzw. emigracja pomarcowa lat 1968–1971)
• emigracja z przyczyn ekonomicznych i politycznych w latach 80. XX wieku,
• emigracja zarobkowa po 1989 r. (głównie do Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niemiec, Austrii, Włoch, Kanady i Stanów Zjednoczonych).
  

Zagęszczenie polskiej emigracji